It was the middle of summer. The kind of days when the gust of wind produces burn on your skin creating tan lines on your back that testifies your midsummer’s goings-on. And these are the times of the year that I have to stay with Tatay and Nanay. That is how we, their apos, call them. I have to endure an exhilarating seven-hour travel time to be with them. But to understand how long a dreary, mind-numbing seven hours of sitting in a public bus is, you have to be familiar with the law of relativity. Calculating that using Einstein’s way ~that seven hours is equivalent to my three days worth of time.
Like any other story, I was able to bear the boredom of the seven-hour trip. I arrived just in time before sunset. Our house is located wherein you will see the setting sun in between mountains. And every day, some minutes before night awakens, when I look out the window, I observed that each sunset of every summer is differently crafted by the universe. And every drama ofeach sunset I dreamt of seeing is right in front of me.
First Segue:
Sunset reminds me of the coming death of life.
This thought keeps hunting me. Because every time I see a sunset, there is an invisible being that whimpers in my ear, reminding me, that every day there ‘is’ this one sun that has to be buried. This thought–it feels like there is a masked gunman shooting you at point blank range with the idea of: SOONER OR LATER, YOU WILL DIE.
Another Segue:
It has always been summer that I get the chance to be with Tatay and Nanay. That’s the only time of the year when all them cousins, coming from different region and countries, reunite and bond and visit the beaches of La Union. This is the time of the year when I become darker–and soon realize that I love slash hate myself because I spent another summer in the province.
Too much for segues. Let us stick with the story XD
I bid my respect to gramps. Went straight to one of the rooms and unpacked my bags. Then and there, I saw a pair of brown shoes. It’s Tatay’s I assume.
I jokingly said that I want the shoes. Tatay said that I can’t have those. I reiterated that I really want them. Tatay didn’t answer. This gives me the urge to want the shoes more although it’s not my type and I know that I won’t wear it if I go back to the city. I just want the shoes because I want to tease Tatay and give him one more reason why he needs to drink his hypertension medicine. Just for fun and, at the same time, to grasp the opportunity of making special memories with Tatay.
The pestering goes on for days. I would wear the shoes and when Tatay saw me putting on them, he’ll get mad and would remind me in an irritated tone that I can’t have them. This continued until summer was over. I then had to return back to the city.
The next summer, we celebrated the grand reunion. My uncles and aunties together with my parents wanted to have this before it’s too late. Tatay and Nanay are not getting any younger. That same summer, I saw the shoes again. It was still new and barely used. I didn’t care at all, because at that moment, I am looking at the sunset. It was lovely and nostalgic at the same time. Yes, at the same time.
That was the last summer.
Because months later, a different reunion is to be commemorated. My family is to celebrate a bittersweet gathering ~Tatay’s funeral. My uncle called each one of the apo and asked one thing: “Is there a will or a wish that Tatay told you before his passing?” This is one of the hardest questions that have been asked to me not because I do not know the answer but because it only means one thing. Tatay is already gone. My cousin told my Uncle that Tatay wants to wear the brown shoes when he died.
The same brown shoes that I am pestering Tatay a year ago. Now it makes sense. That shoe was given to him by my uncle. And up until the last moment, Tatay wanted to wear the things that were given to him by his loved ones. I knew it, Tatay wants to bring with him in the afterlife his happy memories. Memories of which will map his way to the heavens.
I still think of sunset as a coming death of man, and Tatay had a stunning sunset of his life. But the thought of deaths and sunsets no longer creeps me out. I am going to die, I know, but I will collect as many happy memories I could collect.
And I will watch as many sunsets I could watch..
first base ba ako???
LikeLike
Nakkaatuwa ka naman mag comment father. Parang andaming tao sa isang katawan! Hahaha. 😀
LikeLike
First base ka Father Fiel! Mag-isip na po kayo ng ita-tag! Yawts.
Vajarl, parang marami lng bang katauhan si Father?! Aw.
LikeLike
Anlayo ng inabot ng comment mo! Hahaha. Gudmorneng Boss! 😀
LikeLike
Haha. Eto, naka cellphone kase ak0. Aw. Sige, ayusin k0 ito mamaya pag nasa pc na ak0. Hehe! Sablay t0ng selpawn k0 minsan. Aw! Binibisita k0 dito yung website m0 Vajarl at kay Father Fiel, kaso di ak0 maka c0mment sa site ny0 pg ph0ne ang gamit! Hehe.
LikeLike
Sabi na nga ba naka cellpon ka eh! Kase yung ‘o’ mo eh ‘0’. Ganyan ako magtext! Hahaha.
LikeLike
naninigurado lang ako na first base nga ako. kasi one time sa isang blog tuwang tuwa ako kasi akala ko first base ako, un pala filtered ang comments. pagbalik ko, pang-100 pala ako. lol.
LikeLike
Ako rin, ganun din ako magtext, Vajarl.
At hindi na ako hihirit pa. Si Father Fiel talaga ang baser natin.
LikeLike
base ako!
LikeLike
pasabit sa base ax.. ganda naman ng sinabi mo na.. I am going to die, I know, but I will collect as many happy memories I could collect….
kaya habang bata ka pa pakabait ka.. hehehe
LikeLike
at maglinis ng shoes para may magamit.
knock on wood
LikeLike
hahaha.. knock on wood..
LikeLike
sige, mag-unahan lang kayo mag base!
LikeLike
mahirap mag base sa blog mo ax.. madaling araw ka atang naglalagay ng post.. mga bampira lang ang nakaka base.. hehe
LikeLike
haha, depende naman. minsan hapon, minsan umaga. minsan madaling araw. aw.
LikeLike
kailangan atang suhulan kita para maka base ako.. hehe.
LikeLike
haha, no need. tingnan ko kung online ka.. tapos sabihan kita. hehe.
LikeLike
wahahaha! first base nga!
LikeLike
First base kayo Father Fiel, walang hal0ng bir0?
LikeLike
teka, mag-iisip muna ako kung sino ita-tag ko…hehehe.
LikeLike
Haha, sige lang Father Fiel. Take your time!
LikeLike
kung nagkataon me beys kontest dito panalo si father.
LikeLike
si kaye ita-tag ko kasi birthday nya ngayon…
LikeLike
teka, may ganitong version ang chicken soup for the soul Ax. about a girl naman na may nagpapadala sa kanya ng love letter tuwing valentine’s day…di niya alam kung sino ang sender…
it went on and on, then ang last statement niya is that noong namatay ang nanay niya, hindi na rin siya nakakatanggap ng valentine’s card…
labkodispost ax. pang-book na naman.
LikeLike
Nabasa k0 rin yan sa chicken s0up f0r the s0ul. Oo, tuwing valentines day, may flowers siyang natatanggap.. Sadly, she no l0nger receives flowers noong namatay yung mama nya. Nakakalungk0t.
LikeLike
aw. flowers pala un.
LikeLike
opo, Father. ang pagkakaalala ko flowers. roses, i think.
LikeLike
tama, tama ka diyan ax…
LikeLike
maganda nga yung story na yon!
LikeLike
i agree. ganda ng pagkacraft. i love the emotional trnasitions. at kung sunset ang hinahanap mo, aba pumunta ka dito samin sa bataan – the best!
LikeLike
i think, every shore and every mountain has magnificent bloody sunset. 😉
LikeLike
Ax, bakit protected na ang blog ni brother hamster? what happened?
LikeLike
galing akong blog hopping. pang 41st si brother hamster na binista ko kaso nagulat ako kasi protected na blog niya.
then, the last blog on my least — sa yo — first base…good mornyt ax.
LikeLike
father di nyo nabasa message nya sa twitter?
LikeLike
naku, hindi. kanina sa fb may nabasa ako…
LikeLike
hm, maraming mababasa sa FB, Father Fiel. May kinalaman ba’to dito? aw.
LikeLike
hahahahaha. natawa ako dito.
LikeLike
Nasabi sa akin ni Hamster na one year lng ang balak niya sa pagblo-blog. Aw. Di ko expected na ie-enable nya ang ‘protected’ settings. Baka ibalik nya din y0n, Father. Hehe.
LikeLike
sana…
LikeLike
elipsis.
LikeLike
Pa 2nd beys Ax.
Ang ganda Ax nitong kuwento mo…may kurot.
—“I am going to die, I know, but I will collect as many happy memories I could collect.”
Amen.
LikeLike
Salamat po Super Lolo sa appreciation! Hehe. Ü nung nagkaron na ako ng w0rk, di na po ako masyado nakakauwi sa La Union. Hehe.
LikeLike
La Union? Shux baka kamag anak mo si Dracula. Haha. Magtatago na nga ako. Lol.
Nagkalat pala ang mga kamag anakan mo all over the country. Para pala kayong ipis. Joke. 😛 Hindi ko kase alam ang sasabihin ko pag tungkol sa kamatayan na. Pero tanong ko lang, totoong story ba to? Or part ng book mo ata?
Now that I think about it, I never really spent time tryong to watch the sun set. I think I have had a couple of chances to do so, I guess I was too busy dealing with people when the scenery should’ve been enough to keep me preoccupied.
For what it’s worth, I believe in the afterlife. I know my religious views can get extreme but I really do. I just think it is nice to think that we have something to look forward to going to after we are finished with this one we have here.
So let’s enjoy the sunsets as long as we are here. I know I should do that more often. 😀
LikeLike
Vajarl, yep! Ilokano ako. Haha. Wag ka magtago, kase mahahanap kita. Yay.
Kapag may namamatay, iba yung dating ng sunset sa akin. Probably, because that is how I view sunsets.
Enjoy lang natin ang buhay, wag tayo magpa stressed! At yun na ang resolved ko! Hehe.
LikeLike
Nyay! May lahi ka atang FBI! Isa kang traydor ng mafiaaaaa!! =))
LikeLike
Yawts, wala naman. Criminal ang..
ang may-ari ng blog na’to!
LikeLike
Sabi ko na nga ba eh!
Teka, criminal din pala ako. Haha. Apir! Boss!
LikeLike
Siguro kotong lord ako sa totoong buhay. Or pulis.
LikeLike
Siguro drug lord ako sa totoong buhay.
LikeLike
Because of the shoes, you’ve made a wonderful story! Ganda! Galing! Naconnect connect mo ang sunset, ang summer, ang shoes, at ang death. Galing!
LikeLike
Salamat Vim!
I want to write about summer and my province and then, I realized I am writing about death and a pair of brown shoes!
Sasabihin ko sa’yo yung good news kapag may good news. Hehe.
LikeLike
aw. Lungkot. ayoko pa muna ng mga ganitong kwento. =(
Tama, watch as many sunsets as you can. Yun lang naman ang magagawa natin talaga, ienjoy at gawing makabuluhan lahat.
*hindi ko chinecheck ang site mo kasi for some reason ay palagi syang nabablock dito sa office. Isa ka daw virus. lol. Pero ewan ko, tinry ko kanina, okay naman.
LikeLike
Salamat, Lababo sa comment!
Araw araw may sunset, kaya araw araw, feeling ko yung magnificence ng isang Divine para gumawa ng sunset ay regalo niya sa atin! Hehe.
Again, salamat at napadalaw ka!
LikeLike
tama kutob ko na gagamitin ung ng lolo pagpanaw nya.
dati kasi naalala ko ung lolo namen sa tuhod na humingi sa nanay ko ng relo.
LikeLike
T’was two years ago nung namatay si Tatay. No worries, okay lang. May mga death wish talaga siyang sinabi kung ano yung susuotin niya. Ganon, gusto niya mamamatay na suot yung soldier uniform niya. Kase nagsilbi siya sa Pilipinas as a soldier. He went through war noong World War II. Gusto niya rin na nandun yung plate niya. Plate ba tawag dun? Yung apilyido tapos pini-pin? Hehe. Tapos, yung relo din na bigay ng Tita ko. Yung mga yon. Basta lahat ng bigay. May bag pa ngang sinama sa grave. Isasama na nga rin dapat ako, kaso sabi ko: unfair! Bakit isasama ako! Waah!
LikeLike
kaya hanggang kaya pilitin magukol ng panahon sa mga mahal sa buhay.
mahiwalay man pansamantala o pansamantagal ay nagawa mo ang obligasyon na laan para sa kanila.
LikeLike
Tama! Tumpak! At wala na akong maidadagdag pa! Yay.
LikeLike
yay ung reply dito nakialam umakyat sa taas.
pakibaba nga sya.
LikeLike
antayin mo mabasa to ni mr. nonsense.
meron at meron idadagdag un.
LikeLike
Yehey, oks na!
LikeLike
Pang Readers Digest.
Na dig ko ba, ‘di ate berkie, english na naman.
LikeLike
kunyari ka pa.
LikeLike
Inihaw, namiss ko bigla ang pagbabasa ng Chicken Soup for the Soul..bakit kaya nakalimutan ko na?
LikeLike
Busy ka na kase kakalande. Haliparot na to.
LikeLike
haha, natawa ako kay Vajarl.
hindi ka na nagbabasa ng chicken soup for the soul kase leveling ka na J.Kul, yung mga binabasa mo eh mga nagpapabilis ng tibok ng puso mo tulad ng Bomba! Joke lang!
LikeLike
Vajee, ako ay dating matinong kulisap, dahil lagi mong pinapakita ang kaartehan mo, madali kong nagagaya.
Ikaw ang nagturo sa akin kung paano maglibog, maghaliparot, maglande.
LikeLike
Ano yong Bomba Axie? parang bang SAGAD?
sAGAD lang yong pinakita mo sa akin before.
LikeLike
Nagkita na ba tayo?
LikeLike
oPO nagkita na po tayo online.
You are reading SAgad sa room nyo po Sir.
nagulat nga po ako po eh.
LikeLike
Ahahay tamang sisi Lolo! Hahaha. Hindi kaya ako haliparot.. ok.. slight lang. 😛
LikeLike
Kayong dalawa pala ni Ax, kayo ang may kagagawan nito, ipinain niyo ako kay Jesse.
LikeLike
Zoloft.
LikeLike
bakit ako nasali rito? kayo kayo na lang ang mag-threesome ha….im giving that up for lent
LikeLike
eto ba yung for ****** Ax,
mamya ko na babasahin ha. hehe
LikeLike
Mon, inedit ko muna yung comment mo. Haha. Kase, wala lang, ayoko malaman nila. Haha. Sikretong malupit natin tong artic na’to ha.
LikeLike
ahahah sorry di ko natandaan na secret pala yun. ang tangerd ko talaga. ok
LikeLike
Mon, oks lang. Ewan ko kung nabasa ni J.Kul, siya yung kasabayan mo magcomment dito kahapon! Hehe. Pero ayos lang!
LikeLike
naku lagot ako! 😦
basta Ax, pag-ikaw yung ano.. pengeng ano ha. hehehe
LikeLike
Mon, may problema pa nga ako! Aw.
LikeLike
Sayang hindi ko nabasa kahapon. Chismoso pa naman ako. 😛
LikeLike
Haha, wala yown Vajarl! Hm, simpleng gawain lang tong artic na’to. Hehe.
LikeLike
Oo nabasa ko..enuff, I won’t say anything.
Sikret, sasabihin mo rin naman Axie, kurutin kita sa singit eh.
LikeLike
Saka ko na sasabihin.
At nakalimutan mo na rin yung sinulat ni Mon. Wahaha.
LikeLike
Oo nakalimutan ko na pero nabasa ko.
Enuff.
LikeLike
buti na lang nakalimutan. hehe
LikeLike
OT:
Suplado na blog ni Jason Hamham.
Siguro may ginagawa siyang transformation, parang si Jolina, nawala pagbalik isa na lang pilikmata na kulay red/orange na parang isang kilometro yata ang haba.
LikeLike
Oks yan. Babalik yown si Jason.
LikeLike
actually, naa-access ko on my end yung website ni Jason. Hehe.
LikeLike
hindi nman suplado K.Kulisap.
nagpahinga lang.
LikeLike
Hello hello Hamsterman! 😀
LikeLike
hi hi vajarl! 😀
LikeLike
uy…pakakataon mo nang makuha yung sapatos. sige na bago magising *kidlat*….hoy sabi ni jason sabihin ko raw yan
btw, mukha kang na-inspire sa last blog ni jason at yung mga comments dun…
LikeLike
Oo nga, kukuhain ko sana kaso may problema..
nung kukuhain ko, nagalit siya. Sabi niya, “Sinabi ko na sa’yo na huwag mong kukuhain eh.”
Ayown.
LikeLike
sunsets are beautiful and sad at the same time… everything ends but that’s not a reason to enjoy it…
LikeLike
true indeed.
i rather watch the sunset and slumber in my sleep that i experienced such a wonder.. than wake up at morning and fear of another sunset in the coming night.
LikeLike
Sinuot nga ni tatay? naalala ko lang ang pamahiin na hindi isinusuot ang sapatos sa yumao, sa tabi lang ng paa, dahil baka kung bumisita siya, may mga yabag na maririnig… tok. tok. tok. at least, mawe-welcome mo siya hehe
LikeLike
Ay teka, ang alam ko suot, or I am not sure kung nilagay lang sa casket.. i reminiscing it.. ganun ba yun? hindi sinusuot?
Sige, kapag may narinig akong naglalakad, eh, sisigaw na lang agad ako!
LikeLike
I’m sorry to hear that. What can I say?
LikeLike
hear? read pala.. di ko naman narinig..
LikeLike
Natawa naman ako dito. Haha. Ako ren madalas kong nasasabi ang ‘hear’ pag nagcocomment ako sa entries. 🙂
LikeLike
okay lang.
okay lang din yung hear. baka kase nasanay ka sa soundblog ko. aw.
LikeLike
Magaudioblog ka kaya ax, para marinig namin ang pagsasalaysay mo.Hehe.
LikeLike
Yay, meron na akong soundblog sa ibang posts ko. hehe.
LikeLike
uu manginginig kayo sa lamig. heheh 😉
LikeLike
ang galing mo magsulat ax… parang nandon ako sa eksena habang kinukwento mo…
LikeLike
Oh, baka nandun ka talaga. Taga-Baguio ka lang naman di ba?! Baka nandun ka nga! Yay!
LikeLike
ang lungkot naman but i really enjoyed reading this..i felt the warmth, the sincerity and the heart..o ha! ^_^
LikeLike
Oha! Sige na nga, pepestihin natin yung blog mo ng comments. Yay!
LikeLike
nakakalungkot to ax…
ikaw pilyo ka talaga. buti di mo nadungisan o nasira yung sapatos kundi lagot ka. isasama ka nya. hahah biro lang.
the sunset..
hanggang ngayon pag nakakakita ka ng sunset naaalala mo si tatay?
huwag ng malungkot axo.
magandang umaga!
LikeLike
Ahm, not only Tatay. Kase when one of my Tito died, daddy ng pinsan ko, it was sunset at La Union nung binalita sa amin.
Grabe, ibang iba yung sunset noong araw na yun. Ang pula pula. Parang ang daming dust particles. And then, the next bad news given to us, namatay nga yung isa sa mga Tito namin.
LikeLike
aw sorry to ask that..
any way..
di mo nakta ang smiling moon kagabi?
LikeLike
nakita ko.
so ganon pala ang smiley moon? wahaha. joke lang.
LikeLike
OO ganon! hahahahaha
LikeLike
hmmmmmmmmmmmm
nalungkot ako bigla akso..
kasi naisip ko one time
darating din ang time na
magpapaalam si lolo ko…
i remember one last time nung namatay lolo ko, fatherside. di kami masyadong close. pero napahagulgol ako nung nakita ko si daddy biglang hinablot ang twalya tapos umiyak ng umiyak.
yung lolo ko ngayon ang medyo close ko. nasa bahay kasi sya palagi. kahit medyo bingi na eh nakakatuwa pa din sya, lakas ng sense of humor.
tama na.. ayaw ko na magkwento. kaw kasi e
hahaha
LikeLike
Aw. Bago namatay yung dalawang Lolo ko, we had a blast reunion. The year or months after, they passed away. Ayos lang, buti at nahabol yung mga reunions namin.
Aw, sorry naman! Yay. Pero ayos lang.. Ganon talaga. It happens everyday.
LikeLike
ahem. wala yan sa lolo ko, hehehe. joke lang.
naalala ko rin lolo ko, motherside. siya ang kinuwento ko prior to my new post. last year siya na-dedo.
LikeLike
wala rin yan sa that’s my lolo! heheheh
it happens everyday? nalungkot naman ako bigla.
melancholic mode
LikeLike
nassan ang bakya ko, neneng ax?
LikeLike
suot po ni j.kul.
LikeLike
Wala kayo sa Lolo ko. Si Jesus Paez. Buhay pa.
LikeLike
AW!!!lolo na si sir nonsense? may anak na si exekiel at jonathan?
LikeLike
padaan muna ah, sa sobrang haba kase ng post mo eh nagutom ako bigla.. balik nalang ako. =)
LikeLike
Yay, oks lang!
LikeLike
kala ko naman makaka base nako! hirap naman! hehehe
LikeLike
haha, si Father Fiel ang base natin for this post!
LikeLike
nakakaiyak naman. 😦
lalo na yung association ng sunset with a death..naspeechless na naman ako.
LikeLike
Aw, pag sunset, feeling ko ending na ng story. Katapusan na ng isang araw. At kulay pula ang huling sinag ng araw.
LikeLike
nakakalungkot naman ang post mo ax…naalala ko tuloy yung lolo ko bata pa ako when he passed away…
ang naalala ko nman sa kanya yung tungkod nya…ayaw na ayaw nya malalayo yun at paglaruan namin…pag inagaw mo tyak mapapalo ka nya…Aw!!
love this post.. 🙂
LikeLike
Sa amin naman, pag ginabi ka ng uwi, nakow, papaluin ka talaga. Hello, eh mga kamag-anak lang naman ang pinupuntahan namin. Minsan natulog kami sa bahay ng pinsan ko, pero nagpaalam kami kaya ayos lang. One time, nag-inuman tapos di kami nagpaalam, ay nakow, paktay kaming lahat nung mga panahon na yun.
Papauwiin daw ako ng Manila at lahat kaming magpipinsan papauwiin. Haha, nung time na yun gusto ko ng umuwi!.. kaso ayoko kase masaya kasama mga pinsan ko!
LikeLike
lagi ka sigurong may latay noon sa pagkapasaway mo…hahaha
LikeLike
hindi naman. dumating yung point na ayaw kong umuwi sa probinsya kahit pilitin ako ng buong angkan ko.
kahit pilitin ako nila mama at daddy.
that was the time, i was introduced to pride. wala ayoko lang umuwi dun. that is the time when i am too young and too stupid.
and too reckless.
and i wish i could collect all the memories i missed with all my cousins on that specific summertime.
LikeLike
“its better to die than to fade away…”
i dont know where ive seen that one.
kakalungkot naman nun. umiyak ka?
LikeLike
Nung libing ata umiyak ako! Yay, pero maganda yung pag-iyak ko kase naka video! Oha!
LikeLike
Wahaha. Iyak artista. Anyenye. Parang si Jinky Pacquiao.
LikeLike
Haha, atsaka hindi ako nag shades non. Tito ko nga naka shades, ako hindi.
Para haggard sa pictorial. Aw.
LikeLike
(i think) wearing the shoes means two things.
one is about reliving the memories you had with the owner. even if you don’t wear it, so long as you see it once in a while, the memories come like a movie reel rewinding.
second is a bit on its physicality. don’t you think wearing those shoes means wearying out too of the memories? wearing the shoes might change the effect of the memories on you,
or probably, this is just the way I look at it
*_*
LikeLike
i remember the story of a child who was given a shirt by her crush.
and the child says that the shirt does not look so great.. but he’ll wear it everyday because the giver is someone special.
LikeLike
Magandang Umaga sayo AKSO!!!!
LikeLike
gandang umaga din Jezon!
LikeLike
hapon na pala…
wahahahahha
hmmmmmmmmmmmmmmmmm
LikeLike
ano na ang nagyari sa blog ni jason? minulto na ng hamster nya. …yung mga tyanak na hamsters…matapos kainin ng nanay nila sila…
LikeLike
ayos na po sir nonsense.. may inasikaso lang nung past few days..
nagnilay nilay lang. wahahaha
LikeLike
ayown oh, okay na pala!
LikeLike
nag nilay nilay lang ako akso!
hahaha
cyberstress?
LikeLike
cybertstress.
netsolve?
LikeLike
yes resolved!!
LikeLike
ayan, nabasa ko na.. naalala ko tuloy ang lolo ko (father side) sa tarlac. wala na rin sya, five years ago pa. hindi naman kame close pero uhmm.. wala lang, hindi lang kame close.
condolence sa family nyo… 😦
LikeLike
Ayos lang, matagal na rin naman tong nangyari. And he wouldn’t want any one in the family be stuck in the past. Ayos lang.
LikeLike
Gudevening Boss! Mga hindi kayo nagpakita kanina sa happy berdey bash ni MOMMY Kaye! Hahaha.
LikeLike
Gandang gabi Vajarl! Aw, sorry. Hindi talaga ako makakapunta, sinabi ko na ng maaga. Hehe. 😉 Kamusta ba?
LikeLike
Bondat pag uwe. Hanggang don nilalait namen si J.Kul.
Hi Lolo. 🙂
LikeLike
Haha, kawawa naman si Kulikuli.. ang isip ay nasa kawalan pero buhay na buhay sa inyong usapan! yay.
LikeLike
Nag iinarte kase, mas malayo pa ata pinanggalingan ko tas hindi nagpakita. Liliupadlipad lang yun don. (Ano raw?)
LikeLike
haha, pabayaan mo na. shytype daw siya!
LikeLike
Kaya pala nong saturday, kung anu-ano nangyari sa akin, nandyang katihin ang buo kong katawan, dumugo ilong ko, tumayo mga hair ko.
Mangkukulam ba yong mga nagkita kita diyan sa birthday ni Kaye?
LikeLike
hai kua ax aus ang post mong to ahahahaha
LikeLike
Salamat.
LikeLike
Hindi ko alam kung bakit ako natawa sa reply mo. Hahahahahaha. 😀
LikeLike
actually, naguluhan ako sa comment niya.. kaya gulo gulo na rin ang reply ko.
LikeLike
Wala kang silbi Vajee, admirer ni Ax yan.
Euford afford.
Walang ibang meaning yan.Pinangungunahan ko na.
LikeLike
hey sir. napadaan lang ako..i really like your site especially the layout. Sir Ax right?
LikeLike
Ax stating the obvious.
LikeLike
the shoes he is wearing will soon
rise above the ground. it will haunt you. biro lang sir ax.
LikeLike
Aw, at may kasamang paa? aw. Yay!
LikeLike
ano pinabaon mo kay lolo mo Mr. Ax?
LikeLike
Naglagay sila dun ng pera.. pero kinuha din ulit. Lucky money daw.
LikeLike
dear ax,
Nalungkot ako sa kwento mo. may kurot ika nga. na-iimagine ko tuloy yong brown na shoes kung ano meron dun? pero napaka realistic ng kwento mo, kasi lahat tayo mamamatay, lulubog na prang araw. pero bago pa man yon dumating eh we journey the path kung saan at ano ang gusto natin. maganda ang lesson ng kwento, catchy din ang sunset na emphasized mo sa kwento.
maganda ang mga writing stints mo, walang duda. yun nga lamang naboboring ako sa font ng blog mo.
sincerely yours,
youknowmewho 😉
LikeLike
kahit lumubog naman ang araw, kinabukasan may panibagong sinag pa rin. patuloy na iinog ang mundo.. maraming araw at buwan ang sasakop sa langit.
ayos lang, basta maraming alaala na iiwan.
OT: haha, i’ll try other font. kaso busy pa ako these days to experiment on whatnots. salamat sa advise.
i remain,
the funny precog alien
LikeLike
hehe.. sobrang busy.. di na ako nakaka hop sa mga blogs nyo.. huhuhu
LikeLike
oks lang. take your time, alam kong may dapat kang gawin at tapusin. hehe.
LikeLike
hehe last week talagang nakakapagod.. punta kami sa isang elementary school para bigay ng mga gifts sa mga malnourish na mga bata taz last saturday night sa ospital naman.. nagpakain kami at nagpa kape.. hehe. kakapagod pero ibang klaseng pagod ang naramdaman namin.. may satisfaction. hehe..
LikeLike
sobrang busy ka ah! galing naman! dami mong na-collect na happy memories!
LikeLike
oo nga eh.. di ko na rin alam minsang kolektahin ang mga happy memories dahil sa sobrang dami… ung mga sobrang happy na lang ang iniipon ko kasi madaling isipin.. pero ang mga hindi ganun kasaya talagang hinahayaan ko na rin.. hehehe
LikeLike
hehe pinipili ko lang ang mga memories.. mga iba di rin happy.. kinakalimutan ko din.. hehehe
LikeLike
oo nga, happy memories lang dapat ang ating ini-store sa ating jar of memories!
at itapon ang bad memories!
LikeLike
hehe.. may naalala ako tuloy dahil sa usaping memories na yan..
LikeLike
Goodmorning Boss! Tara fishball tayo! Haha.
LikeLike
penge fishball
LikeLike
ang aga pa lang ah! fishball na kaagad. di ba dapat taho muna!
LikeLike
Masustanyang breakfast yang fishball. Tara!
Teka hamsterman, nagfifishbol kaba? Diba taylorhamsterfoodnaginiling ang pagkain mo? Hahaha.
LikeLike
pizza monster yan si Jezon!
LikeLike
Ayyy gusto ko ren ng pizza! Nagbago na isip ko! Pizza tayo lahat for lunch! Hahaha.
LikeLike
HAHAHAHAH
asan pizza asan ilabas mo ax!
(Hawi ang buong computer table)
asan!!
LikeLike
monster na monster ah!
LikeLike
AKSO!!!!!!!!
magandang umaga!!!
teka.
sama ka nga pala.
basta. email kita
LikeLike
oist, gandang umaganess!
LikeLike
teka icocompose ko palang ang emaiL!
LikeLike
aw, nabasa ko na!
LikeLike
Very nicely written. I like it. 🙂
LikeLike
salamat Slaveboi!
LikeLike
Ang lungkot naman nito. My condolences Ax. Will be praying for your Tatay, you and your family.
LikeLike
No problem! Oks lang yown!
LikeLike
hmm, dpat pla nagpe prepare na rin ako ng shoes ko. dpat striking red pra may art..e
LikeLike
honga, dapat striking red! as in umaalab alab pa! yay. pati dress, handa na rin natin. yay!
magic word?!
LikeLike
yup. tpos kukuha ako ng dugo ng itinakda para mabuhay akong muli.. 😆
wats d magic word? ayusin mo ah..char!
LikeLike
Is there a will or a wish that Tatay told you before his passing? This is one of the hardest questions that have been asked to me not because I do not know the answer.. but because it means only one thing. Tatay is already gone. >>> bigat nga isipin to. pero talagang dadaan yata talaga tayo diyan.
LikeLike
Oo nga, that is the inevitable.
And no man can escape that destiny.
LikeLike
Goodmorning Boss! Pizza for breakfast? Para maligayahan naman si Hamsterman. Haha. 😀
LikeLike
asan pizza!!!
😀
LikeLike
actually, naghahanap din ako ng pizza!
LikeLike
Ayun, kinidnap ni telor sweep mo ang pizza! Hahaha.
LikeLike
ax, kasali to sa nuff? hehe. kung ganun, panalo ka na. 🙂
LikeLike
actually not. there’s a problem i have encountered. mali ang email na binigay ng nuff. so, technically, hindi ito kasali.
LikeLike
good morning ax!!!
LikeLike
gandang umaga!
LikeLike
woist akso nareceive mo na email ko?
LikeLike
yep, sorry di pa ako nagrereply. will be confirming probably tomorrow or the next day. hehe.
LikeLike
ang galing u naman mag english kuya.. ahm buti pa kayo..
LikeLike
Aw, di naman. Yay.
LikeLike
hello po.. gud afternoon po.. pwed po ba akong mgplink sa site nyo po? kailangan lng po kasi sa grade po nmin… kailangan ko po kasing pataasin ung alexa rank ko po… pra lng po tlga sa grade.. nagmakaawa po ako… thank you po sana po maintindihan nyo po.. pra lng po tlga sa grade ko po e2..
LikeLike
sure, no problem. hehe. for awhile lang, afternoon rush ako ngayon. may tinatapos lang.
by the end of this day, nakalink ka na. hehe.
LikeLike
friend po pla ako ni kuya robert.. sinabi nya po na mgplink po ako sa inyo kasi po marrami po kyong visitors at mataas po kasi rank nyo po.. sana po ilink nyo po ako sa site nyo po.. pra lng po tlga sa grade ko po…
LikeLike
haha, di naman mataas ang rank ko. dapat kila JehzLau ka nagpalink, kaso I doubt na malilink ka niya kase huminto na siya sa blogging. Anyways, sure! I’ll link you up. Hope makatulong ako para mapataas yung grade mo!
LikeLike
thank you.. malaking tulong sa akin ang pglink nyo po…
LikeLike
welcome!
LikeLike
Boss Gagambax! Gising! Hahahaha.
Gudafternun boss! Bili tayo sago!
LikeLike
Haha, meron dito taho! Promise, kakainin ko na nga kase kaninang umaga pa to. Yay.
LikeLike
Kaninang umaga pa? WAHAHAHAHAH! Hindi ba nabuo na uli yang taho na yan? Parang hindi na maganda tingnan– as in panget nung inimagine ko! Wahahahahaha.
LikeLike
Haha, hindi naman. Pero nung hinanap ko, wala na. Baka pinakain sa halaman. Yay.
LikeLike
the shoes i will be wearing at the sunset of my life……secret? nope…it’s blu!!!!
LikeLike
blue. magandang kulay yan Kuya Blu!
LikeLike
This is one sad post. You are right. life is really short and that’s a reality that we cannot deny.
LikeLike